ایسنا: این ستاره تنها ۱۸۶ سال نوری از زمین فاصله داشته و حداقل ۱۳.۲ میلیارد سال سن دارد که به گفته دانشمندان چندین میلیون سال پیرتر نیز می‌تواند باشد.
 
 
دانشمندان وقوع رویداد انفجار بزرگ را در حدود ۱۳.۷۷ میلیارد سال قبل محاسبه کرده‌اند و این ستاره موسوم به HD ۱۴۰۲۸۳ در میان اولین ستارگانی قرار داشته که پس از آن شکل گرفته‌اند.
 
 
از آنجایی که این ستاره از عناصر سنگین برخوردار بوده، تصور می‌شود که یکی از ستارگان نسل دوم پس از انفجار بزرگ باشد.
 
 
اولین نسل ستارگان کمتر از عناصر سنگین‌تر از لیوم برخوردار بوده‌اند اما هنگامی که پس از چند صد میلیون سال منفجر شده و به ابرنواختر تبدیل می‌شوند، جای آنها را ستارگانی مانند HD ۱۴۰۲۸۳ می‌گیرند.
 
 
مشاهدات تلسکوپ فضایی هابل به محققان در تعیین مسافت دقیق این ستاره از زمین کمک کرده که آنها را قادر به انجام اندازه‌گیری‌های دقیقتر از درخشش آن ساخته است.
 
 
هنگامی که درخشش این ستاره تعیین شد، ستاره‌شناسان توانستند سرعت خروج هیدروژن را از آن بررسی کرده و سن ستاره را مشخص کنند.
 
 
هنگامی که ستارگان به پایان ذخیره هیدروژن خود می‌رسند، شروع به چشمک زدن کرده که به عنوان یک نشانگر قابل اطمینان برای سن مورد استفاده است.
 
 
سن واقعی پیشنهادی توسط ستاره‌شناسان برای این ستاره ۱۳.۹ میلیارد سال بود اما محاسبات این گونه ستارگان معمولا از امکان خطای بالا برخوردار است.
 
 
در مورد HD ۱۴۰۲۸۳ این امکان خطا ۷۰۰ میلیون سال بود که سن آن را حداقل ۱۳.۲ میلیارد سال نشان می‌دهد.
 
 
پیش از این تصور می‌شد که یک ستاره دیگر موسوم به «متوشالح۲» ۱۳.۲ میلیارد سال سن دارد اما محققان اکنون مطمئن هستند که سن HD ۱۴۰۲۸۳ با دقت بیشتری تعیین شده است.